Hoe is het leven in Indonesie

Een andere wereld,

Om iedereen even een beeld te geven van mijn leven in Indonesië hier een klein verhaaltje over een gewone week.
Ik woon in een Hotel waar wij 160 euro per maand betalen, tot onze beschikking hebben wij dan een zwembad, tennisbaan, fitness zaal, hardloop track, restaurant, beveiliging, tuinmannen die nog met de schaar het gras knippen, roomservice, en niet te vergeten een geweldig appartement met 3 slaapkamer, 2 badkamers, een keuken, twee woonkamers, een werkster hok, een waskamer, en een parkeerplaats voor onze auto( die we niet hebben). Op Woensdag, Donderdag en Vrijdag gaan we met de taxi naar de universiteit. Het is het geen enkel probleem om een uur te laat te komen en dat doen wij dus ook standaard. Op de universiteit is de hiërarchie nog behoorlijk aanwezig, zo zul je nooit een Indonesische student een vraag horen stellen of een opmerking horen plaatsen over de onzin die hier meestal door de docenten verteld word. Mocht deze Indonesische student dit wel doen dan wordt hij zeker gekort op zijn eindcijfer. Tevens wordt het absoluut niet accepteerd als je mensen confronteert met de waarheid. Een goed voorbeeld hiervan is dat wij een docent even duidelijk vertelden dat wij het belachelijk vonden dat hij zijn mobiele telefoon op nam tijdens de les. Hij stopte met bellen, maar wij kregen keurig na de les te horen dat bij een volgende openbare opmerking ons punt wel eens dramatisch kon dalen. Op Zaterdag, Zondag, Maandag en Dinsdag ontvluchten wij de stad om het land te zien. Vele tripjes zijn al gemaakt en er zullen er de komende weken ook nog vele volgen. Zo staan Kalimantan, de Boedabordor, oost Lombok en Flores nog op mijn lijstje die ik voor februari afgewerkt wil hebben. Het grootste probleem tijdens het reizen is de corruptie, zo heb ik al twee agenten omgekocht voor rijden zonder rijbewijs (kosten een kleine 2 euro) en keer voor het rijden zonder helm( 3euro). Corruptie is in dit land de normaalste zaak van de wereld, en het werken voor de overheid betaald hier dan ook veel meer dan de beste management functie in elk Indonesisch bedrijf. Als laatste wil ik jullie wat vertellen of de lokale bevolking. In Surabaya komt ik elke week gemiddeld een andere blanke tegen (exclusief de andere studenten uit Maastricht) ze zien je hier dan ook als een Heilige en zullen je altijd na blijven staren. Efficiëntie is in dit land heel ver te zoeken, het motto is hier dan ook waarom iets alleen doen als we het ook met zijn tienen kunnen. In het begin is dit heel grappig om te zien, maar naar enkele weken ga je je toch irriteren aan veel dingen. Een klein voorbeeld is de supermarkt, bij het afrekenen zet de eerste persoon je spullen op de loopband, de tweede tikt de cijfertjes van je streepjes code in, de derde pakt het in en de vierde brengt het naar de plaats waar je het wilt hebben. Dit klinkt echt als een droom, maar ze doen er wel minimaal 15 minuten over en ik kan je vertellen mijn handen beginnen dan echt te jeuken om die mensen even te helpen. Toch heeft dit half jaar studeren een enorme waarde voor de rest van mijn leven. Het leren kennen van de Aziatische cultuur bleek toch iets anders dan ik uit al die management en strategie boeken heb geleerd. Verder weet ik nu precies hoe de Indonesische economie nou echt in elkaar zit en op wat voor manier je hier dingen moet regelen. Als minst belangrijke maar toch geweldige ervaring heb ik het land mogen verkennen er reizen mogen maken van Sumatra tot Lombok en van Madura tot de Mentawai Eilanden.
Komende weken ga ik een fantastische reis met mijn vriendin maken en ik zal het natuurlijk niet nalaten om jullie hier van op de hoogte te houden
Jochum